Δεύτερη Μοίρα μαχητικών Rafale για την Πολεμική Αεροπορία με εκμετάλλευση των Mirage 2000-5Mk.2. Πόσο υλοποιήσιμο είναι ένα τέτοιο σενάριο;
Του Στέργιου Δ. Θεοφανίδη
H Ινδονησία αγοράζει τα 12 Mirage 2000-5 του Κατάρ, ενώ τα παλιά ελληνικά Mirage 2000EG/BG εξακολουθούν να φθείρονται στην Τανάγρα… Στο άρθρο που ακολουθεί εξετάζουμε την (ινδική πρωτίστως…) προοπτική για την απόκτηση μίας ακόμα Μοίρας Rafale από την Ελλάδα, μέσω της πώλησης και των Mirage 2000-5Mk.2. Όλα τα στοιχεία συνηγορούν για μία τέτοια επιλογή, όπως θα δούμε. Μήπως η… αργοπορημένη -μέχρι παρεξηγήσεως- LOA των F-35, σε συνδυασμό με την επικείμενη επίσκεψη στην Αθήνα του Ινδού ηγέτη, Ναρέντρα Μόντι, επιβάλλει να αξιοποιήσουμε την συγκυρία;
Η εξαγγελία της πώλησης των 18 εναπομεινάντων μαχητικών Mirage 2000EG/BG της δεκαετίας του ‘80 στο πλαίσιο (;) του προγράμματος αγοράς των 18 αρχικά και κατόπιν 24 μαχητικών Rafale F3R δια στόματος του τότε και νυν Έλληνα πρωθυπουργού, έμεινε… εξαγγελία. Ήταν ίσως η πιο σημαντική ενέργεια προς την κατεύθυνση της εξοικονόμησης σημαντικών κονδυλίων, από την ελληνική πλευρά. Αντί αυτού, η επικαιρότητα αναλώθηκε στο πόσο… επιβλαβής ήταν η συμφωνία της αγοράς των Rafale F3R, ως προς το κομμάτι της απόδοσης βιομηχανικού έργου!
Φυσικά το κατά πόσο είναι πιθανό και λογικό να εξασφαλιστεί βιομηχανική συμμετοχή μέσω της αγοράς 12 μόλις καινούριων μαχητικών (γιατί τα 12 μεταχειρισμένα ανήκαν στη Γαλλική Αεροπορία και αγοράστηκαν μέσω της κατασκευάστριας εταιρείας…), δεν φάνηκε να απασχολεί κανέναν… Από τον Σεπτέμβριο του 2020, που ανακοινώθηκε η πώληση των 18 παλιών Mirage 2000EG/BG, φυσικά μεσολάβησε και η εισαγωγή του ως πρόγραμμα προς ενημέρωση στην Ειδική Διαρκή Επιτροπή Εξοπλιστικών Προγραμμάτων και Συμβάσεων της Βουλής των Ελλήνων, δύο σχεδόν χρόνια αργότερα (!) και συγκεκριμένα τον Ιούλιο του 2022…
Δυστυχώς μέχρι σήμερα τα μαχητικά αυτά όχι μόνο δεν επαναπωλήθηκαν στην Dassault Aviation, αλλά αφέθηκαν να φθαρούν ανεπανόρθωτα από τα στοιχεία της φύσης στην 114 Πτέρυγα Μάχης στην Τανάγρα. Το λιγότερο που θα μπορούσε να γίνει με τα παλιά Mirage 2000EG/BG, θα ήταν να τεθούν σε κατάσταση μακράς αποθήκευσης. Δηλαδή ακόμη και με δεδομένη την ανυπαρξία στεγασμένων χώρων αποθήκευσης για την ασφαλή φύλαξή τους, θα μπορούσαν ασφαλώς να διατηρηθούν σε πολύ καλύτερη κατάσταση από αυτή στην οποία έχουν περιέλθει.
Θα μπορούσαν να επενδυθούν με την ειδική λευκή ζελατίνα που χρησιμοποιούν οι Αμερικανοί στα αεροσκάφη που θέτουν σε κατάσταση μακράς αποθήκευσης, προκειμένου να τα προστατέψουν από τα στοιχεία της φύσης. Οι διαδικασίες και οι απαιτήσεις μακράς αποθήκευσης είναι συγκεκριμένες και απόλυτα εφαρμόσιμες από την Πολεμική Αεροπορία. Γιατί είναι όμως τόσο σημαντικό, ή για να ακριβολογούμε ήταν τόσο σημαντικό, το να διατηρηθούν τα μαχητικά αυτά στην καλύτερη δυνατή κατάσταση σε βάθος χρόνου; Η απάντηση είναι απλή:
Δυνητικά θα μπορούσαν να πωληθούν μαζί με τα 24 Mirage 2000-5Mk.2, τους κινητήρες M53-P2 που είχαν ψηφιοποιηθεί στο σύνολό τους (δηλαδή είχαν εξοπλιστεί με συστήματα FADEC στο παρελθόν…), το στοκ ανταλλακτικών καθώς και όλο τον εξοπλισμό συντήρησης και εξυπηρέτησης στο έδαφος, με σκοπό την εξασφάλιση κονδυλίων προς αγορά μίας ακόμη ενισχυμένης (24 μονάδες) Μοίρας Rafale F4 και σε δεύτερο χρόνο και την αναβάθμιση των F3R στο επίπεδο F4 μελλοντικά.
Πρόκειται για “πακέτο” που θα ενδιέφερε πρωτίστως την Ινδία, με την οποία η συνεργασία στο στρατιωτικό επίπεδο έχει διευρυνθεί σε μεγάλο βαθμό την τελευταία περίοδο. Η Ινδική Αεροπορία διατηρεί σε υπηρεσία δύο Μοίρες μαχητικών Mirage 2000 τα τελευταία 37 χρόνια, καθώς η Ινδία ήταν ο πρώτος εξαγωγικός χρήστης του τύπου. Οι επιδόσεις του μαχητικού σε μεγάλα ύψη τόσο σε ρόλο αέρος-αέρος, όσο και σε ρόλο αέρος – εδάφους (με ατρακτίδια Litening και βόμβες Paveway καθοδήγησης λέιζερ!), κατά τη διαμάχη στο Kargil το 1999, σε συνδυασμό με την αξιοπιστία του, ενθουσίασαν του Ινδούς σε βαθμό που αποφάσισαν στις αρχές της περασμένης δεκαετίας (2011) τον εκσυγχρονισμό του σε επίπεδο ανώτερο των ελληνικών Mirage 2000-5Mk.2 και των -9 των ΗΑΕ.
Μάλιστα κατέβαλαν εξαιρετικά υψηλό τίμημα (2,33 δισ. δολάρια για τον εκσυγχρονισμό 51 μονάδων και την αγορά 500 πυραύλων αέρος – αέρος MICA EM/IR) δεδομένου ότι οι γραμμές παραγωγής των συστημάτων του Mirage 2000 – 5Mk.2/ – 9 είχαν κλείσει από το 2007-2008, ενώ πρόσφατα αναγκάστηκαν να αγοράσουν και 24 μεταχειρισμένα μαχητικά του τύπου από τη Γαλλία, προκειμένου να αναπληρώσουν τις απώλειες και να διατηρήσουν σε υπηρεσία 50 τουλάχιστον μονάδες!
Όλα αυτά επιβεβαιώνουν το γεγονός ότι μεταξύ των ενδιαφερόμενων κρατών για την αγορά Mirage 2000-9 από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, ήταν (και είναι…) και η Ινδία. Τόσο η τελευταία, όσο και η Ελλάδα είναι χρήστες του μονοκινητήριου μαχητικού, αλλά και του δικινητήριου Rafale, κάτι που περιπλέκει τα δεδομένα όπως θα δούμε. Δεν εμποδίζει όμως ως συνθήκη την ελληνική πλευρά από το να κινηθεί προνοητικά με στόχο να ενισχύσει τη δύναμη των μαχητικών Rafale της Πολεμικής Αεροπορίας, με δραστικά συμπιεσμένο κόστος.
Γιατί η δεύτερη Μοίρα Rafale δεν είναι μακριά για την Ελλάδα
Το DP έχει αναλύσει επανειλημμένα και έχει αναδείξει τη μεγάλη επιχειρησιακή αξία του Mirage 2000-5Mk.2, σε συνδυασμό με το ότι η υποστήριξη και η επιχειρησιακή εκμετάλλευση του μονοκινητήριου μαχητικού είναι πολύ πιο οικονομικές σε σχέση με τις αντίστοιχες του δικινητήριου Rafale. Έχει επίσης επανειλημμένα επιχειρηματολογήσει υπέρ της αγοράς έστω και μικρού αριθμού μαχητικών Mirage 2000-9 από την Αεροπορία των ΗΑΕ, με στόχο τη συγκρότηση και δεύτερης Μοίρας με μαχητικά του τύπου αυτού στις τάξεις της Πολεμικής Αεροπορίας.
Ο κρίσιμος χρόνος για κάτι τέτοιο όμως έχει πλέον παρέλθει από όσο όλα δείχνουν. Οπότε η ελληνική πλευρά πιθανόν θα πρέπει να αναζητήσει άλλες λύσεις με στόχο την εξοικονόμηση κονδυλίων προς απόκτηση άλλης μίας ή ακόμη και δύο Μοιρών μαχητικών Rafale. Ας δούμε όμως αναλυτικά τα νέα δεδομένα που έχουν προκύψει.
Το σημαντικότερο στοιχείο μίας τέτοιας επιδίωξης από την ελληνική πλευρά σχετίζεται με το γεγονός ότι τα ΗΑΕ που αναβάθμισαν τα περισσότερα αλλά όχι το σύνολο των Mirage 2000-9 που διαθέτουν, στο ίδιο επίπεδο με τα ινδικά Mirage 2000H/TH, δεν τα διαθέτουν άμεσα προς πώληση. Ακόμα κι αυτά που δεν έχουν αναβαθμιστεί… Αυτό αποδεικνύουν οι μέχρι σήμερα εξελίξεις. Δεν είναι ότι δεν αποδεσμεύτηκαν τέτοια μαχητικά προς πώληση για την Ελλάδα.
Δεν αποδεσμεύτηκαν και για το Μαρόκο, παρά τα διεθνή δημοσιεύματα που ήθελαν τα μισά -9 να καταλήγουν στην Αεροπορία του και τα άλλα μισά στην Αεροπορία της Αιγύπτου, ενώ το ίδιο έγινε και με την Ινδονησία που είχε εκδηλώσει ενδιαφέρον για αυτά. Και η Ινδία είχε αναφερθεί ως ενδιαφερόμενη χώρα, χωρίς να επιβεβαιωθεί επίσημα κάτι τέτοιο. Προς το παρόν επομένως κανένα από αυτά τα δημοσιεύματα δεν έχει επαληθευτεί.
Αυτό που έχει όμως το μεγάλο ενδιαφέρον για την Πολεμική Αεροπορία εδώ είναι το γεγονός ότι ενδεχόμενη αγορά μαχητικών Mirage 2000-9 θα απαιτούσε πολύ χρόνο. Αυτό αποδεικνύει η αγορά των Mirage 2000-5EDA/DDA του Κατάρ από την Ινδονησία, όπως θα δούμε παρακάτω. Η Ινδονησία λοιπόν στράφηκε στην αγορά των υποδεέστερων του -9, -5EDA/DDA του Κατάρ, καταβάλλοντας 795,14 εκατομμύρια δολάρια.
Η συμφωνία υπογράφηκε μεταξύ των υπουργείων άμυνας της Ινδονησίας και του Κατάρ αλλά και του γαλλικού DCI (Défense Conseil International), στο οποίο το γαλλικό κράτος έχει ποσοστό μεγαλύτερο του 50%. Υπενθυμίζεται, ότι για όλη τη διαδικασία της αγοραπωλησίας, απαιτείται φυσικά αδειοδότηση της γαλλικής κυβέρνησης, η οποία συνοδεύεται και με εμπλοκή του κατασκευαστή των μαχητικών.
Σύμφωνα με τα στοιχεία που έχουν δει το φως της δημοσιότητας, η Αεροπορία της Ινδονησίας θα παραλάβει τα πρώτα από τα εννέα μονοθέσια Mirage 2000EDA και τα τρία διθέσια – DDA, σε χρονικό διάστημα δύο ετών από την υπογραφή της συμφωνίας (!), μαζί με 14 κινητήρες M53P – 2, τρία χρόνια υποστήριξης και εξοπλισμό εκπαίδευσης, συντήρησης και εξυπηρέτησης στο έδαφος. Τα 12 μαχητικά θα αξιοποιηθούν ως εισαγωγικός τύπος για τα Rafale F4, επιχειρώντας από την αεροπορική βάση Supadio.
H Πολεμική Αεροπορία δεν έχει αυτά τα χρονικά περιθώρια στη διάθεσή της. Θα πρέπει το συντομότερο να αποφασίσει για το μέλλον των Mirage 2000-5Mk.2 που διαθέτει. Με δεδομένο τον διπλάσιο αριθμό των ελληνικών μαχητικών (24) σε σχέση με τα καταριανά – 5EDA/- DDA, καθώς φυσικά και το γεγονός ότι πρόκειται για αεροσκάφη σαφώς ανώτερης διαμόρφωσης από πλευράς δυνατοτήτων, μπορούμε να υποθέσουμε ότι η ελληνική πλευρά θα μπορούσε να εξασφαλίζει ποσό υπερδιπλάσιο των 795 εκατ. δολαρίων που κατέβαλλε η Ινδονησία για τα 12 καταριανά – 5EDA/- DDA.
Πρόκειται οπωσδήποτε για ποσό που μπορεί κάλλιστα να αποτελέσει τη βάση για την αγορά μίας δεύτερης Μοίρας μαχητικών Rafale για την Πολεμική Αεροπορία και συνεπώς, ως προοπτική, η ελληνική πλευρά οφείλει να την διερευνήσει. Όχι μόνο απευθυνόμενη στην Ινδία που εξακολουθεί να ενδιαφέρεται ζωηρά για το Mirage 2000, αλλά και στην Κυπριακή Δημοκρατία, όπως θα αναλύσουμε σε ξεχωριστό αφιέρωμα.
loading...
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.