Η πολιτική έχει τον δικό της χρόνο, τους δικούς της ρυθμούς. Το να καταφέρνει ένα κόμμα να παραμένεις πολιτικά επίκαιρο έχει ως προϋπόθεση να μπορεί να προσαρμόζεται στους χρόνους αυτούς.
Να βγάζει τον λόγο που πρέπει την στιγμή που πρέπει, να εκμεταλλεύεται όσο καλύτερα γίνεται το timing. Άπειρα κόμματα έχουν εξαφανιστεί από προσώπου γης επειδή δεν διαχειρίστηκαν σωστά τον χρόνο τους και στη συνέχεια, αυτός τους εκδικήθηκε.
Ειδικά για τα κόμματα που βρίσκονται εκτός Βουλής και άρα μακριά από τα κεντρικά φώτα της δημοσιότητας, η διαχείριση του χρόνου είναι μια πολύ δύσκολη συνθήκη: θα πρέπει να αντέξουν και να μείνουν σχετικά επίκαιρα μέχρι την επόμενη προεκλογική περίοδο. Και τότε, θα έχουν την ευκαιρία τους να συγκροτήσουν και πάλι κάποιο εκλογικό κοινό. Αλλά θα τα καταφέρουν; Και αν μέχρι τότε δεν έχουν αντέξει; Και αν είναι υπό διάλυση ή -ακόμα χειρότερα για αυτά- έχουν ήδη διαλυθεί;
Ακολουθούν τέσσερα κόμματα που δεν τα κόβουμε να υπάρχουν μέχρι τις επόμενες εκλογές:
Χρυσή Αυγή
Τα έχουμε πει και τα έχουμε ξαναπεί: η φθορά της Xρυσής Αυγής εξαιτίας της δίκης των υψηλόβαθμων στελεχών της υπήρξε ξεμπρόστιασμα σε πολλαπλά επίπεδα για αυτή. Καταρχάς, σε πολιτικό επίπεδο καθώς η απόφασή της να ρίξει τους τόνους προκειμένου να μην επιβαρυνθεί στις δικαστικές αίθουσες, ανέδειξε μια τραγική φτώχεια όσον αφορά τον πολιτικό της λόγο. Κατά δεύτερον, σε επίπεδο εσωτερικής συνοχής: άπαντες έτρεξαν να πηδήξουν από το καράβι πριν αυτό βουλιάξει. Τα περισσότερα στελέχη της το κατάφεραν, στον Μιχαλολιάκο έμεινε μόνο το brand name του μαγαζιού και σύντομα, μάλλον θα καταλάβει ότι χωρίς μέλη και ψηφοφόρους δουλειά δεν γίνεται και θα το κλείσει.
Ανεξάρτητοι Έλληνες (ΑΝΕΛ)
«Κάηκαν» επικοινωνιακά λόγω της συμμετοχής τους στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να χάσουν το εκλογικό κοινό τους. Ο μέσος ψηφοφόρος τους ήταν δεξιός που γνωρίζοντας πως δεν γλυτώνει την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, ψήφιζε ΑΝΕΛ ώστε το κόμμα του Τσίπρα να έχει και μερικούς δεξιούς στην κυβέρνηση να του τραβάνε τα χαλινάρια. Τελικά, οι ΑΝΕΛ δεν κατάφεραν να τραβήξουν με ικανοποιητικό τρόπο τα χαλινάρια στον ΣΥΡΙΖΑ και ειδικά όταν ψηφίστηκε η Συμφωνία των Πρεσπών, το κόμμα του Καμμένου έμοιαζε να μην έχει λόγο ύπαρξης. Αναμενόμενα έμεινε εκτός Βουλής στις πρόσφατες εκλογές, δύσκολα θα υπάρχει μέχρι τις επόμενες.
Λαϊκή Ενότητα (ΛΑΕ)
Από τις μεγαλύτερες πολιτικές αποτυχίες των τελευταίων χρόνων, το πάλαι ποτέ κόμμα του Παναγιώτη Λαφαζάνη μοιάζει να μην μπορεί να πείσει άνθρωπο πως έχει να πει το παραμικρό: οι δεξιοί το απεχθάνονται ως αριστερό, οι αριστεροί το καταγγέλλουν ως κρυφοδεξιό, τελικά κανείς δεν το ψηφίζει. Και να φανταστεί κανείς πως όταν φτιαχνόταν η ΛΑΕ ως διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ ήταν τεράστια έκπληξη που δεν κατάφερε να μπει στη Βουλή. Πέντε χρόνια αργότερα, με την μια αποτυχία μετά την άλλη και με τον Λαφαζάνη να παραιτείται από την ηγεσία του ίδιου του κόμματός του, το προσδόκιμο ζωής της Λαϊκής Ενότητας δεν μοιάζει και πολύ μεγάλο.
Ένωση Κεντρώων
Ένα από το πιο προσωποκεντρικά κόμματα όλων των εποχών, η Ένωση Κεντρώων είχε την πολιτική μοίρα που κατά καιρούς είχε και ο Βασίλης Λεβέντης: προσλαμβανόταν σαν γραφική φιγούρα ο Λεβέντης, σαν το γραφικό του κόμμα προσλαμβανόταν και η Ένωση Κεντρώων. Έκρινε ο κόσμος ότι ο Λεβέντης αξίζει μια ευκαιρία στη Βουλή; Αντίστοιχη δυναμική ανέπτυσσε και η Ένωση Κεντρώων. Τώρα που ο Λεβέντης αποφάσισε να αποσυρθεί από την πολιτική, όσο και αν τσακώνονται μέσα στο κόμμα για το ποιος θα πάρει το «στέμμα» του, τσάμπα κουράζονται: χωρίς Λεβέντη, η Ένωση Κεντρώων δεν έχει νόημα ύπαρξης.
loading...
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.