Δύο είναι τα στοιχεία που κοιτάζουν οι επιστήμονες σε πλανήτες για να κρίνουν αν έχουν τα προσόντα να φιλοξενήσουν τον άνθρωπο: το νερό και η θερμοκρασία του. Και φαίνεται πως ο Πλούτωνας είναι ένας πλανήτης με τις μεγαλύτερες προοπτικές.
Όχι προφανώς, δεν είναι ότι σιγουρέψαμε τα πάντα και μπορούμε από αύριο να ετοιμαζόμαστε για να στήσουμε μια αποικία. Άλλωστε, με τα υπάρχοντα διαθέσιμα μέσα, ο Πλούτωνας απέχει από τη Γη πάνω από 5 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα και οι αποστολές New Horizon ξεκίνησαν το 2006 για να φτάσουν στην επιφάνεια του το 2015.
Κι από τότε μέχρι σήμερα τα δεδομένα που είχαν στείλει είχαν να διανύσουν μια τεράστια απόσταση. Ανάμεσα όμως σε αυτά που ήρθαν στη Γη από την επιφάνεια του πλανήτη-νάνου που υποβιβάστηκε πριν κάμποσα χρόνια γιατί δεν πληρούσε τα κριτήρια, είναι και μια φωτογραφία από μια περιοχή 1.000 χιλιομέτρων που ονομάζεται Sputnik Planitia.
Σε αυτή την περιοχή υπάρχουν μεγάλα εξογκώματα που μπορεί να φτάνουν και τα 7 χιλιόμετρα σε ύψος. Όχι, δεν είναι βραχώδη, άρα βουνά ή ηφαίστεια. Είναι από πάγο, άρα παγόβουνα ή παγοηφαίστεια.
Ο Πλούτωνας βρίσκεται στις εσχατιές του ηλιακού μας συστήματος και το φως του Ήλιου φτάνει εκεί πολύ αδύναμο, με αποτέλεσμα η θερμοκρασία να είναι στους -237 βαθμούς Κελσίου. Αν σκεφτεί κανείς ότι στους -273 βαθμούς Κελσίου, δηλαδή στο απόλυτο μηδέν, σταματάνε τα μόρια να κινούνται, άρα σταματάει ο χρόνος, τότε αντιλαμβάνεστε τι επικρατεί σε αυτόν τον πλανήτη.
Όμως, ενώ ως τώρα οι επιστήμονες θεωρούσαν πως πρέπει να πάνε σε μεγάλο βάθος για να βρουν συνθήκες κοντά σε αυτές της Γης, που θα μπορούσαν δυνητικά να φιλοξενήσουν την ανθρωπότητα, τα παγοηφαίστεια αυτά δείχνουν πως τα πράγματα δεν είναι έτσι.
Φαίνεται πως υπάρχει ένα υπόστρωμα σε όχι ιδιαίτερα μεγάλο βάθος, από το οποίο αναβλύζει νερό που φτάνει γρήγορα στην επιφάνεια και λόγω της θερμοκρασίας παγώνει σε χρόνο dt.
«Ο τρόπος που αποτυπώνονται αυτά τα χαρακτηριστικά είναι πολύ διαφορετικός από κάθε ηφαίστειο στο ηλιακό μας σύστημα, είτε μιλάμε για ηφαίστεια πάγου είτε για ηφαίστεια βραχώδη. Σχηματίστηκαν ως βουνά, αλλά δεν υπάρχει καλντέρα στην κορυφή και έχουν μεγάλα εξογκώματα παντού», εξηγεί στο CNN η Kelsi Singer, ερευνήτρια στο Southwest Research Institute στο Μπόλντερ του Κολοράντο.
Σε αυτή την κοιλάδα των 1.000 χιλιομέτρων που έχει κρατήρες και βουνά, δεσπόζουν δύο παγοηφαίστεια. Το ένα είναι το Wright Mons, ύψους 5 χιλιομέτρων και έκτασης 150 χιλιομέτρων, ενώ το δεύτερο είναι το Picard Mons που φτάνει σε υψόμετρο τα 7.000 μέτρα και σε έκταση τα 225 χιλιόμετρα.
Οι επιστήμονες μάλιστα εκτιμούν πως η δημιουργία αυτών των ηφαιστείων που ξερνούν πάγο, δεν πρέπει να έγινε πολλά χρόνια πριν. Τοποθετούν κάποια πολλαπλά εκρηκτικά γεγονότα περί τα 100-200 εκατομμύρια χρόνια πριν, που σε διαστημικά δεδομένα είναι πολύ μικρός χρόνος.
Καθώς τα ηφαίστεια πετάνε νερό που έρχεται από ένα υπόγειο στρώμα που διαθέτει εσωτερική θερμότητα, δεν προλαβαίνει να ακολουθήσει μια μεγάλη πορεία πριν παγώσει και δημιουργούνται θόλοι και εξογκώματα στην επιφάνεια. Πολλοί θόλοι ενώνονται και σχηματίζουν έναν μεγαλύτερο.
Ποια είναι η ανάγνωση-ευσεβής πόθος γι΄αυτά τα στοιχεία; Ότι ο Πλούτωνας μπορεί να είναι ο ένας και μοναδικός μετά τη Γη. Μπορεί να είναι αυτός που θα αποτελέσει, αν όχι μια μόνιμη λύση, ένα μεταβατικό στάδιο.
«Υπάρχουν ακόμα τρομερές προκλήσεις για κάθε οργανισμό ώστε να επιβιώσει εκεί. Θα πρέπει σίγουρα να έχουν μια διαρκή πηγή θρεπτικών στοιχείων και αν η ηφαιστειακή δράση δεν είναι διαρκής, άρα η θερμότητα και η διαθεσιμότητα του νερού ποικίλλουν, αυτό δημιουργεί πρόβλημα.
Αν στέλναμε όντως μια αποστολή στο μέλλον, θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε ραντάρ που εισδύουν στον πάγο για να ελέγξουν άμεσα μέσα στον Πλούτωνα και να δουν πιθανώς πως είναι τα “υδραυλικά” των ηφαιστείων», απαντά η Singer.
Ας μην ξεχνάμε πως ο Πλούτωνας βρίσκεται στη Ζώνη του Κάιπερ, στην περιοχή του Γαλαξία όπου όλα είναι παγωμένα και είναι κοντά σε μια μαύρη τρύπα που πριν 6 χρόνια οι αστρονόμοι ονόμασαν Planet Nine.
Κι η ανθρωπότητα έχει ένα μεγάλο ερώτημα να απαντήσει σχετικά με τις μαύρες τρύπες, κάτι που θα μπορούσε να το ανιχνεύσει καλύτερα αν ποτέ είχε μια αποικία στον Πλούτωνα.
Αυτό το ερώτημα είναι το κατά πόσο μπορεί κάτι να γλυτώσει από την απορρόφηση της μαύρης τρύπας, από τη βαρυτική της έλξη, να περάσει από τον ορίζοντα γεγονότων της και αντί να εξαφανιστεί μέσα της, να εκτοξευτεί προς μια κατεύθυνση.
Ή να δει αν ισχύει το θεώρημα του Interstellar, αν δηλαδή οι μαύρες τρύπες είναι προσπελάσιμες και shortcuts για να βρεθεί ο άνθρωπος γρηγορότερα σε ένα άλλο σημείο του Σύμπαντος.
Όλα αυτά, αν και υπάρχουν οι επιστημονικές αναλύσεις, παραμένουν στη σφαίρα της φαντασίας, αλλά όταν αναλάβει δράση το James Webb, ίσως να βρεθούν στοιχεία που θα κάνουν τη μετοίκηση της ανθρωπότητας λιγότερο ανέφικτη.
* Φωτογραφία: Unsplash/NASA
loading...
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.