Αυτό θα μπορούσε να θεωρηθεί ως εσχάτη προδοσία. Δεν υπάρχει πιο προδοτική πράξη από αυτή. Δεν ξέρουμε με ποιά ανταλλάγματα έγινε μια τέτοια παραδοχή, κι αυτό καθιστά ακόμη αισχρότερη την πράξη.
Το να βάζεις σε οποιοδήποτε παζάρι τα ιερά των προγόνων σου, την ίδια σου την ιστορία και τον πολιτισμό είναι έγκλημα. Δείχνει πως αυτοί οι πατριδοκάπηλοι έχουν χάσει κάθε μέτρο και κάθε αξία. Μαριονέτες αδιάφορες, άχρωμες, υποκινούμενες στο χορό που τους υποδεικνύουν. Είμαι σίγουρος πως αν οι Ευρωπαίοι, Γερμανοί κλπ τους πρότειναν να ανεβάσουν τις σημαίες τους στην Ακρόπολη θα το δέχονταν με μεγάλη χαρά και πολλά χαμόγελα και χειραψίες, ως αυγή μιας νέας εποχής και μιας καινούργιας πραγματικότητας.
Μετά σαμπάνιες, χειροκροτήματα, τιμές... Κι όλοι εμείς να παρακαλουθούμε αποχαυνωμένοι, ανίκανοι να βγάλουμε πια φωνή, ν' αντιδράσουμε στο ελάχιστο όπως θα ήταν χρέος μας, απέναντι σε όλη αυτή την προδοσία... Θλίψη για την κατάντια μας, ένα επαναλαμβανόμενο και συνεχιζόμενο αίσχος σε όλα τα επίπεδα της Ελληνικής πραγματικότητας, που κάποτε κάποιοι κάπως πρέπει να σταματήσουν. Η Μελίνα δεν ζει πιά... μα η φωνή της...
"Η ελληνική κυβέρνηση τελικά αναγνώρισε ότι το Βρετανικό Μουσείο είναι νόμιμος ιδιοκτήτης των «Ελγίνειων» Μαρμάρων». Ετσι ξεκινά το άρθρο με το οποίο η βρετανική πολιτική εφημερίδα Daily Telegraph σχολιάζει τη δήλωση του αν. υπουργού Πολιτισμού Νίκου Ξυδάκη, σύμφωνα με την οποία, ο δικαστικός δρόμος απορρίπτεται και «η οδός για τη διεκδίκηση της επιστροφής των Γλυπτών του Παρθενώνα είναι η διπλωματική και η πολιτική». Σύμφωνα με την ίδια εφημερίδα, η ανακοίνωση που προκάλεσε έκπληξη, ήρθε μόλις 48 ώρες μετά την αποστολή μιας πολυσέλιδης αναφοράς στην ελληνική κυβέρνηση από το δικηγορικό γραφείο Doughty Street Chambers – με το οποίο, ως γνωστόν, συνεργάζεται η Αμάλ Κλούνεϊ – που ανέφερε ότι αν η Ελλάδα προχωρούσε δικαστικά στη διεκδίκηση των Γλυπτών του Παρθενώνα θα υπήρχουν μόνο 15% πιθανότητες να κερδίσει τη διαμάχη σε βρετανικό δικαστήριο. Και συνεχίζει: Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ κατέληξε ότι και ένα διεθνές δικαστήριο μάλλον δεν θα έφτανε σε διαφορετικό αποτέλεσμα. Απογοήτευση του προέδρου του Διεθνούς Συνδέσμου για την Επιστροφή των Γλυπτών στην Ελλάδα. Εν τω μεταξύ, την απογοήτευσή του σχετικά με την υπόθεση της διεκδίκησης των Γλυπτών του Παρθενώνα από το Βρετανικό Μουσείο εξέφρασε με επιστολή του ο Ντέιβιντ Χιλ, πρόεδρος του Διεθνούς Συνδέσμου για την Επιστροφή των Γλυπτών στην Ελλάδα. Πριν καν ακούσει τις συμβουλές που έχουν να του προσφέρουν οι Βρετανοί δικηγόροι (και συγκεκριμένα το γραφείο Doughty Street Chambers), ο Νίκος Ξυδάκης απορρίπτει τη λύση δια της νομικής οδού, αναφέρει ο Ντέιιβιντ Χιλ. «Γιατί δεν περίμενε καν τη συνάντηση με τους Βρετανούς δικηγόρους πριν αποφασίσει για το πως θα κινηθεί;», αναρωτιέται ο κ. Χιλ. Στην ίδια επιστολή του ο κ. Χιλ σημειώνει πως οι υποστηρικτές της Ελλάδας ανά τον κόσμο απογοητεύτηκαν από την στάση του έλληνα υπουργού".
Μια ακόμη αισχρή και προδοτική πράξη από τους ανθέλληνες που μας κυβερνούν.
Η Ελλάς ΕΠΩΛΗΘΗ, και μαζί μ' αυτήν πέρασε στα χέρια ανίκανων ο Πολιτισμός, η Ιστορία, κι όλη η κληρονομιά, οι αγώνες, το αίμα που χύθηκε, για τα πανανθρώπινα ιδανικά που πρώτοι έφεραν στο φως οι Έλληνες.
Κι έρχονται στο νου μου οι στίχοι του Γιάννη Μαρκόπουλου:
Στην κυρά μάνα μας μη δίνετε βοήθεια
ούτε μαγκούρα στο προσκέφαλο σιμά
γιατί θα δέρνει κάθε μέρα τα παιδιά της
κι όταν μιλάω θα με λέει αληταρά
Κι αν δέρνει κάθε που γουστάρει τα παιδιά της
θα καταντήσουνε εμπόροι δουλικοί
Τα νιάτα χάνονται στα βρώμικα σοκάκια
για να μετρήσουνε το μπόι τους στη γη
Λένγκω, Λένγκω, Λένγκω, Λένγκω, πάψε να με κυβερνάς
Λένγκω, Λένγκω, Λένγκω, Λένγκω, πάψε να με τυραννάς
Κι αν θέλω τώρα να ακούγεται η φωνή μου
με πιάνει τρόμος από ίσκιους μακρινούς
Χρυσάφι μοιάζει η συντροφιά σου στη ζωή μου
κι η ομορφιά σου μου γιατρεύει τους καημούς
Ρε μπάρμπα κάτσε να μάς πεις μια ιστορία
πώς ήταν τότες η μανούλα μας παλιά
Έπεφτε ξύλο σα γινόταν φασαρία
ή σάς νανούριζε με χάδια και φιλιά
Λένγκω, Λένγκω, Λένγκω, Λένγκω, μου σπαράζεις τη καρδιά
Λένγκω, Λένγκω, Λένγκω, Λένγκω, μου πληγώνεις τη χαρά
Κι ο μπάρμπας τότε σοβαρεύτηκε λιγάκι
την κούτρα ξύνει και παράγγειλε καφέ
Μητέρα, είπε, ήταν ένα κοριτσάκι
που ορφανό μάζευε άνθη σε μπαξέ
Τα άνθη στόλιζαν τ’ αγέρωχο κεφάλι
μα όταν κοιμόταν πάλι πέφτανε στη γη
κι από τα λούλουδα που ο χάρος είχε βάλει
εμένα κράτησε να βλέπω τη ζωή
Λένγκω, Λένγκω, Λένγκω, Λένγκω, μου ’χεις φάει την ψυχή
Λένγκω, Λένγκω, Λένγκω, φίλοι θα βρεθούμε όλοι μαζί
Αυτή παιδιά μου ήταν τότες η μανούλα
ο κήπος ύστερα εγέμισε ληστές
Το κοριτσάκι μας το ντύσανε γριούλα
κι απ’ τα κουρέλια του φαινότανε οι πληγές
Κι αν μάς χτυπάει με μανία και φωνάζει
την βάζουν άλλοι με συμφέροντα πολλά
Το όνειρο που φεύγει την τρομάζει
ν’ αναζητάει μια χαμένη ελευθεριά
Λένγκω, Λένγκω, Λένγκω, μάνα στο καμίνι της φωτιάς
Λένγκω, Λένγκω, Λένγκω, μάνα πες μας πάλι τι ζητάς
(Λένγκω = Ελλάδα)
Γιώργος Χρηστάκης