Οι μορφές των Καραϊσκάκη, Νικηταρά, Μπότσαρη και ανώνυμου ιερέως με την υπογραφή του καλλιτέχνη γκράφιτι «Ευρύτου» στολίζουν γωνιές της Αθήνας!
Την ίδια στιγμή που κάποιοι -στους οποίους έχει επίσημα ανατεθεί η διοργάνωση των εορτασμών για τα 200 χρόνια από την Εθνεγερσία του 1821– βγάζουν… αφρούς ξυρίσματος και κάνουν ταξίδια αυτοπροβολής ανά την επικράτεια, απλοί πολίτες, νέοι άνθρωποι την τιμούν με τον δικό τους τρόπο.
Ένας από αυτούς και ο «Εύρυτος», καλλιτέχνης γκράφιτι, έργα του οποίου με θέμα μορφές αγωνιστών του 1821 σε τοίχους της Αθήνας έγινα viral στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και αναπαράχθηκαν χιλιάδες φορές, ξεπερνώντας έτσι κατά πολύ τον αριθμό των ανθρώπων που θα μπορούσαν να τα δουν στον δρόμο.
Γεγονός που αποτυπώνει και την επιθυμία των Ελλήνων για έναν ξεκάθαρο «εορτασμό» του 1821, χωρίς τις μυριάδες απόπειρες από διάφορους κύκλους να ενσωματώσουν σε αυτόν τα στοιχεία που αυτοί θέλουν, είτε αφορούν τη μεγέθυνση ιστορικών λεπτομερειών είτε τις ατζέντες τους για το μέλλον της χώρας.
Ο Εύρυτος αποτυπώνει μορφές αγωνιστικές, ασκητικές θα έλεγε κάποιος, που εκπέμπουν όμως δυναμικότητα με την απλότητά τους. Ενας ανώνυμος αγωνιστής, ο Καραϊσκάκης, ο Νικηταράς και ένας απλός ιερέας είναι τα πρώτα από τα έργα του, που -όπως δηλώνει στη «δημοκρατία»- γίνονται υπό καθεστώς «φόβου», καθώς υπάρχει πάντοτε το «φόβητρο» της ΕΛ.ΑΣ., που μπορεί να τον συλλάβει επειδή κάνει αυτό που κανονικά θα έπρεπε να κάνει το ίδιο το κράτος.
Να περάσουν τα ορθά μηνύματα της Επανάστασης
Όπως τονίζει, σκοπός των προσπαθειών του είναι να περάσουν τα ορθά μηνύματα της Επανάστασης, και όχι του γραικυλισμού και του ανθελληνισμού των διαφόρων επιτροπών. Προσπάθειες που, όπως τονίζει, θα συνεχιστούν μέχρι την 25η Μαρτίου, καθώς θα αφιερωθεί σε θέματα που έχουν να κάνουν με το 1821 και τον σκοπό της Επανάστασης.
«Το ιδανικό θα ήταν όλα τα γκράφιτι να είναι σε κεντρικά σημεία, σε χώρους από τους οποίους περνούν χιλιάδες Ελληνες, προκειμένου να μην ξεχνούν το μήνυμα της Επανάστασης και του Αγώνα, αν και κάτι τέτοιο είναι πολύ δύσκολο, αφού, εκτός από την Αστυνομία, κάποιοι συγκεκριμένοι θα φρόντιζαν να τα βεβηλώσουν. Γι’ αυτό και οι περισσότερες δουλειές μου είναι σε σχολεία, ταράτσες, εγκαταλειμμένα κτίρια, προκειμένου να μπορώ να τα τελειώσω με ησυχία και ασφάλεια» δηλώνει ο «Εύρυτος».
Στην προσπάθειά του πάντως βρήκε ήδη συμπαραστάτες, καθώς, όπως είπε, μετά την ευρεία κοινοποίηση των έργων του στο διαδίκτυο, δεν ήταν λίγοι αυτοί που τον προσέγγισαν για να τον βοηθήσουν και να τον στηρίξουν έμπρακτα, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Φυσικά, όχι κάποιος επίσημος φορέας, αφού τα έργα του δεν εξυπηρετούν την πολιτική ατζέντα των «διερευνητικών», της «πράσινης ανάπτυξης», της «μεγάλης επανεκκίνησης» και των λοιπών ιδεολογημάτων που έχουν προτεραιότητα σήμερα…
Ποιος ήταν ο Εύρυτος
Το 480 π.Χ. ο Ξέρξης κατευθύνεται προς την Αθήνα με στρατό σχεδόν 2,5 εκατομμυρίων ανδρών με σκοπό να την κατακτήσει. Ο βασιλιάς των Σπαρτιατών, Λεωνίδας, επιστρατεύει 300 επίλεκτους πολεμιστές και μαζί με άλλους 7000 Έλληνες βαδίζει προς το στενό των Θερμοπυλών, όπου σκοπεύουν να εμποδίσουν τον στρατό του Ξέρξη να διαβεί. Δύο από αυτούς αρρωσταίνουν από οφθαλμία, μια σοβαρή φλεγμονή του ματιού, λίγες ημέρες πριν από την μάχη. Καθώς είναι ανήμποροι για σύγκρουση, ο Λεωνίδας τους διατάζει να επιστρέψουν στην Σπάρτη. Ο ένας, όμως, αποφασίζει να αναπαυθεί σε κοντινό στρατόπεδο, διότι σκοπεύει να πολεμήσει ακόμη και τυφλός. Το όνομά του ήταν Εύρυτος. Ο Εύρυτος γεννήθηκε στην Σπάρτη. Ελάχιστα είναι γνωστά για εκείνον, ακόμη και το πότε ακριβώς γεννήθηκε. Μεγάλωσε σύμφωνα με τα σπαρτιατικά έθιμα, εκπαιδεύτηκε από μικρός για μάχη και επιλέχτηκε από τον Λεωνίδα για να συμμετάσχει στην Μάχη των Θερμοπυλών κυρίως επειδή είχε ήδη γιο, που θα συνέχιζε το γένος του.
Λέγεται μάλιστα πως μέχρι τότε δεν είχε συμμετάσχει σε καμία μάχη εναντίον βαρβάρων. Γι’ αυτό και δεν ήξερε τι ακριβώς να περιμένει από μία μάχη εναντίον των Περσών. Μαζί με τον Λεωνίδα και τους υπόλοιπους, ο Εύρυτος βάδιζε προς το στενό των Θερμοπυλών όπου περίμενε να ζήσει την πρώτη του μάχη. Όμως, δεν θα την έβλεπε ποτέ. Ο Εύρυτος άρχισε να χάνει την όρασή του λόγω μόλυνσης. Μαζί με τον Αριστόδημο, ο οποίος επίσης αρρώστησε, διετάχθη από τον Λεωνίδα να γυρίσει πίσω στην Σπάρτη ή να στρατοπεδεύσει στο στρατόπεδο των Αλπηνών.
Ο Αριστόδημος επέστρεψε ντροπιασμένος πίσω ενώ ο Εύρυτος επέλεξε να περιμένει στο κοντινό στρατόπεδο μέχρι να αναρρώσει, ελπίζοντας να λάβει μέρος στην μάχη. Δυστυχώς, η όρασή του επιδεινώθηκε σοβαρά. Την τελευταία ημέρα της μάχης, ο ελληνικός στρατός είχε υποστεί μεγάλες απώλειες. Ο Λεωνίδας διέταξε τους υπόλοιπους Έλληνες να υποχωρήσουν ούτως ώστε να φτιάξουν μία ισχυρότερη γραμμή νοτιότερα. Έτσι, εναντίον των Περσών παρέμεινε ο Δημόφιλος με τους 700 Θεσπιείς και ο Λεωνίδας με τους 300 Σπαρτιάτες (κατά άλλους 1000 εάν υπολογιστούν και οι περίοικοι) και τους 400 Θηβαίους. Όλοι γνώριζαν ότι το τέλος ήταν αναπόφευκτο. Μαθαίνοντας για την τελική διάταξη μάχης, ο Εύρυτος σηκώθηκε και διέταξε τον είλωτά του να τον αρματώσει και να τον οδηγήσει στη μάχη. Μολονότι τυφλός, ο Εύρυτος πολέμησε πλάι στους Σπαρτιάτες συμπολεμιστές του στην τελική αναμέτρηση ενάντια στον Ξέρξη. Παρά την ταπεινή του καταγωγή και την ευκαιρία να γλιτώσει, επέλεξε να υπερασπιστεί την πατρίδα και τα ιδανικά του, πεθαίνοντας ένδοξα στο πλευρό του βασιλιά του.
loading...
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.