Το κυρίαρχο γεγονός για το Πολεμικό Ναυτικό και συνολικά για την Εθνική Άμυνα τα επόμενα χρόνια, πρόκειται να αποτελέσει η επιβεβαίωση της πρόθεσης των ΗΠΑ να παραχωρήσουν δύο αντιτορπιλικά κλάσης Arleigh Burke στην Ελλάδα.
Το γεγονός μάλιστα ότι τα δύο σκάφη μπορεί να παραδοθούν ενδεχομένως μέχρι και το 2019 καταδεικνύει την ιδιαίτερη κινητικότητα που έχει το θέμα.
Ελλάδα και ΗΠΑ βρίσκονται πολύ κοντά στην αντίληψη της γεωστρατηγικής πραγματικότητας της περιοχής και αυτό έχει δημιουργήσει νέα μεγάλα περιθώρια συνεργασίας και στην άμυνα.
Το γεγονός ότι οι ΗΠΑ έχουν αποφασίσει για την παραχώρηση των σκαφών στην Ελλάδα έχει να κάνει με το γεγονός ότι δεν επιθυμούν σε καμία περίπτωση να δουν τη χώρα μας να «καταρρέει» κάτω και από το βάρος της τουρκικής επιθετικότητας.
Έτσι η απόφασή τους για την παραχώρηση των σκαφών, αι όχι μόνο αυτών, έχει τον χαρακτήρα της ευθείας στήριξης της Ελλάδας αλλά κυριότερα της εμπιστοσύνης προς αυτή σε μια περίοδο που η Τουρκία έχει επιλέξει σε ποιο στρατόπεδο θέλει να ανήκει: Και αυτό είναι το δικό της, κάτι που την κάνει εντελώς απρόβλεπτη, ακόμη και για τις ΗΠΑ.
Άλλωστε η προχθεσινή άκαρπη στην ουσία συνάντηση του Αμερικανού υπουργού Εξωτερικών Ρεξ Τίλερσον με τον Τούρκο πρόεδρο Ρ.Τ.Ερντογάν επιβεβαιώσει αυτό το γεγονός: Την ανησυχία των ΗΠΑ για τη μελλοντική στάση της Τουρκίας.
Η αμερικανική ανησυχία εστιάζεται στο γεγονός ότι η Τουρκία μπορεί να καταστεί ανεξέλεγκτη μέχρι το 2025 με ότι αυτό συνεπάγεται για την ευρύτερη περιοχή δρώντας ως παράγοντας αποσταθεροποίησης και ταραχοποιού. Ένας ρόλος που ξέρει καλά να παίζει η Άγκυρα.
Η είδηση είναι μάλιστα ότι οι ΗΠΑ πρόκειται να παραχωρήσουν ακόμη δύο σκάφη στο ΠΝ μέχρι το 2023 φτάνοντας τα 4 αριθμός ο οποίος κρίνεται ικανοποιητικός για τα δεδομένα της περιοχής.
Ουσιαστικά η δύναμη του ΠΝ την ίδια χρονιά θα κυμαίνεται σε 10 κύριες μονάδες επιφανείας δηλαδή 4 Arleigh Burke, 4 ΜΕΚΟ 200 και δύο “S” αυτές που έχουν εκσυγχρονιστεί και διαθέτουν δορυφορικές επικοινωνίες.
Η λύση της προμήθειας των αμερικανικών αντιτορπιλικών για πολλούς δεν ταυτίζεται απόλυτα με τις επιχειρησιακές ανάγκες του ΠΝ, καθώς θεωρούν πως τα πλοία είναι «μεγάλα» (πρόκειται πρακτικά για τους «ίδιους κύκλους» που προπαγάνδιζαν πριν από χρόνια ότι και οι… ΜΕΚΟ 200 είναι μεγάλες για το Αιγαίο!), αλλά αυτό φυσικά είναι ένα επιχείρημα που δεν έχει καμία βάση.
Στο μόνο ίσως που θα μπορούσαν να προκύψουν κάποιες αντιστάσεις είναι το κατά πόσο τα σκάφη μπορούν να ελλιμενιστούν στους ναυστάθμους, αλλά αυτό είναι κάτι που μπορεί να λυθεί.
Στην πραγματικότητα και υπό τις παρούσες συνθήκες, η προμήθεια των Arleigh Burke είναι ουσιαστικά μονόδρομος . Το τουρκικό Ναυτικό ήδη έχει θέσει σε κίνηση τα δικά του σχέδια για την ναυπήγηση της τουρκικής υπερ-φρεγάτας TF-2000 που σε διαστάσεις θα είναι παρόμοια με τα αμερικανικά σκάφη. Σύμφωνα με τα όσα έχουν γίνει γνωστά τα τουρκικά πλοία θα έχουν μήκος 147μ., πλάτος 18μ, πλήρωμα 220 ατόμων και εκτόπισμα μεταξύ 7.000 και 8.000 τόνων!
Θα είναι δηλαδή κατά τι μικρότερα από τα Burke και φυσικά θα έχουν δυνατότητες Αεράμυνας περιοχής με βλήματα μεγάλου βεληνεκούς, έως και 150 χλμ.
Η προμήθεια επομένως των αμερικανικών σκαφών είναι η μόνη που θα μπορέσει να δώσει μια αίσθηση ισορροπίας στον τομέα των μεγάλων σκαφών σε Αιγαίο και Α. Μεσόγειο και λέμε «αίσθηση» καθώς το τουρκικό Ναυτικό θέλει τουλάχιστον 6 τέτοιες φρεγάτες.
Από την άλλη τα Burke πλέοντας με τη συνοδεία μιας και μόνο φρεγάτας “S” ή ΜΕΚΟ και του ανεφοδιαστικού πετρελαιοφόρου του Στόλου «Προμηθέας» μπορούν να διασφαλίσουν ουσιαστικά «απεριόριστο» χρόνο παραμονής στο Ν.Α. Αιγαίο και πιο πέρα προς την Κύπρο ελέγχοντας όλο τον εναέριο χώρο χάρη στο πανίσχυρο ραντάρ SPY-1 δημιουργώντας συνθήκες ναυτικής και αεροπορικής απαγόρευσης στον αντίπαλο.
Αυτό γιατί ο οπλισμός των σκαφών βασίζεται στον κάθετο εκτοξευτή Mk 41 των 90 θέσεων ο οποίος μπορεί να βάλει μια μεγάλη ποικιλία όπλων από αντιαεροπορικά βλήματα RIM-66M Standard, ESSM μέχρι και βλήματα cruise Tomahawk (άσχετα εάν δεν παραχωρηθούν στην Ελλάδα αμέσως).
Το ποιο ακριβώς βλήμα από τις εκδόσεις του RIM-66M Standard θα πάρει το ΠΝ είναι θέμα διαπραγματεύσεων και αμερικανικής αποδέσμευσης αλλά οι επιμέρους εκδόσεις που ανήκουν στη γενική περιγραφή ωε RIM-66M δηλαδή οι SM-1MR και SM-2MR παρέχουν εμβέλεια μεταξύ 74 και 167 χλμ, μέγιστο ύψος εμπλοκής τα 24 χλμ. και ταχύτητα στόχου τα 3,5 mach.
Βασικός αισθητήρας των πλοίων είναι το ραντάρ SPY-1D το οποίο ανήκει στην κατηγορία των παθητικών συστημάτων διάταξης φάσης.
Έχει ισχύ περί τα 6 MW, και είναι ικανό να πραγματοποιεί έλεγχο, ιχνηλάτιση και κατεύθυνση των Α/Α βλημάτων ταυτόχρονα, παρακολουθώντας μέχρι 100 στόχους σε απόσταση 200 και πλέον χλμ.
Τα σκάφη όμως μπορούν να επιχειρήσουν και μόνα καθώς έχουν τον κατάλληλο ανθυποβρυχιακό εξοπλισμό και στην περίπτωση που γίνει προσθήκη υποστέγου ελικοπτέρου, τότε τα ελικόπτερα θα μπορούν να παρέχουν μια επιπλέον ασπίδα προστασίας κατά των τουρκικών υποβρυχίων, δρώντας ταυτόχρονα ως αισθητήρες στοχοποίησης πέρα του Ορίζοντα για τα βλήματα Harpoon.
Να σημειωθεί πως τα σκάφη θα μπορέσουν να δεχθούν και τον πύραυλο NSM –είναι συμβατός με τον Mk 41 στις νορβηγικές φρεγάτες κλάσης Fridtjof Nansen με εμβέλεια 180 χλμ.
loading...
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.