Μείωση του μπάτζετ σημαίνει οριστικό «αντίο» στον Παναθηναϊκό που ξέραμε

Ο Βασίλης Μοιρώτσος διάβασε για τις σκέψεις του Αλαφούζου να μειώσει κατά 1/3 το μπάτζετ της ομάδας και γράφει για τον κίνδυνο της απόλυτης απαξίωσης του συλλόγου και της «μάχης» που θα δίνει για να βγει... πέμπτος στο πρωτάθλημα

Ομολογώ πως δεν μου κάνει εντύπωση πως μία από τις (πολλές φαντάζομαι) σκέψεις του Γιάννη Αλαφούζου για το μέλλον του Παναθηναϊκού είναι να μειώσει το μπάτζετ της ομάδας. Με όλα αυτά τα χρέη που έχουν εμφανιστεί ξανά στον σύλλογο (προκαλεί απορίες πως με πρόκριση σε ομίλους ευρωπαϊκής διοργάνωσης η ομάδα είναι και πάλι «πνιγμένη»), ο πρόεδρος της ΠΑΕ είναι υποχρεωμένος να κόψει από παντού ώστε να ανασάνει το κλαμπ και να έχει... μέλλον. Πως ορίζεται, όμως, αυτό το μέλλον. Τι ονειρεύεται η διοίκηση του Παναθηναϊκού να κάνει; Τι Παναθηναϊκό θέλει;

Ο φετινός Παναθηναϊκός, των μόλις 22 βαθμών σε 13 αγωνιστικές, που βρίσκεται ισόβαθμος με τον Πανιώνιο, τρεις βαθμούς πίσω από την Ξάνθη και 12 πίσω από τον Ολυμπιακό, έχει ένα μπάτζετ περίπου 17 εκατομμυρίων ευρώ. Μπάτζετ που αφορά καθαρά το αγωνιστικό σκέλος. Αν απ’ αυτά τα 17 εκατομμύρια, «κοπούν» τα 5-6, όπως αναφέρουν σημερινά ρεπορτάζ που δεν έχουμε λόγο να αμφισβητήσουμε, τι ακριβώς περιμένουμε να κάνει ο Παναθηναϊκός την επόμενη σεζόν;

Να διεκδικήσει τίτλο; Να διεκδικήσει ευρωπαϊκή διάκριση; Όχι βέβαια. Αν το μπάτζετ «κατρακυλήσει» στα 10-11 εκατομμύρια ευρώ, θα πρόκειται για μια ομάδα που θα παλέψει για να διεκδικήσει μια θέση στην πεντάδα. Εκτός αν ο Ουζουνίδης αποδειχτεί... μάγος και καταφέρει να βαφτίσει το κρέας ψάρι. Μάγοι, όμως, δεν υπάρχουν. Ο Ουζουνίδης κατάφερε με «μηδενικό» μπάτζετ να μετατρέψει τον Πανιώνιο σε μια άκρως ανταγωνιστική ομάδα, που έπαιξε καταπληκτικό ποδόσφαιρο. Όμως οι βλέψεις του Πανιωνίου είχαν ως ταβάνι τους την πρώτη πεντάδα. Ο Παναθηναϊκός είναι τεράστιο μέγεθος, όμως θα πρέπει να αρχίσουμε να ξεχνάμε σιγά σιγά τον Παναθηναϊκό που ξέραμε και να προσαρμοζόμαστε σε εκείνον που (θα) έχουμε, όσο η διοίκησή του ρίχνει τον πήχη οικονομικά και κατ’ επέκταση και αγωνιστικά.

Όπως συμβαίνει σε κάθε περίπτωση, έτσι και στο ποδόσφαιρο, ισχύει το «ό,τι πληρώνεις, παίρνεις». Αν ο Παναθηναϊκός έχει μπάτζετ δέκα εκατομμυρίων ευρώ, θα έχει και ομάδα δέκα εκατομμυρίων ευρώ. Και δεν θα μπορεί να ανταγωνιστεί τον Ολυμπιακό, που πιθανότατα θα έχει το τριπλάσιο μπάτζετ απ’ αυτόν. Μία τέτοια κίνηση θα σημαίνει ουσιαστικά ένα μεγαλοπρεπέστατο και οριστικό «αντίο» στον Παναθηναϊκό που ξέραμε.

Θα πει κάποιος και τι να κάνει ο Αλαφούζος; Να στείλει το καράβι στα βράχια; Λύσεις υπάρχουν, αν θέλεις να τις βρεις και τις αναζητήσεις με θέρμη. Όπως το να βρει συμπαίκτες, όχι με τη μορφή χορηγίας για τις σουίτες της Λεωφόρου (το οποίο, παρά τις εξαγγελίες, παραμένει απαρχαιωμένο), αλλά με ρόλο εντός ομάδας. Να ανοίξει τις πόρτες σε όσους θέλουν να επενδύσουν και να μεγαλώσουν και πάλι τον σύλλογο, που όσο περνάει ο καιρός βυθίζεται ολοένα και περισσότερο στην ανυποληψία και στη μιζέρια. Αν ο Αλαφούζος αγαπάει πραγματικά τον Παναθηναϊκό είναι υποχρεωμένος να ψάξει λύσεις που δεν θα «ζημιώσουν» αγωνιστικά την ομάδα, όπως η μείωση κατά 1/3 του μπάτζετ ή η πώληση των καλύτερων ποδοσφαιριστών του (κυκλοφορούν σενάρια που θέλουν τον Παναθηναϊκό να... ξεπουλάει για να σωθεί). Αν δεν μπορεί να το κάνει, καλύτερα να βγει με ειλικρίνεια και να πει «δεν μπορώ άλλο», μήπως και βρεθεί κάποιος άλλος. Διότι δεν έχει νόημα να λέμε «κι αν φύγει ο Αλαφούζος, ποιος θα έρθει», χωρίς να έχει πει ο Αλαφούζος πως φεύγει.

ΠΗΓΗ