0
Σε πρόσφατες δηλώσεις του ο Σωτήρης Τσιόδρας έκανε θετική αναφορά στο «μαθηματικό μοντέλο» του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ, το οποίο κατά την άποψή του προβλέπει νέα κύματα στο μέλλον επιδρομών και κορύφωσης του ιού μέχρις ότου επιτευχθεί η ανοσία στο απαιτούμενο τμήμα του πληθυσμού. 


Του Τάκη Μίχα

Αυτό όμως που παρέλειψε να αναφέρει είναι ότι το μοντέλο του Χάρβαρντ δεν είναι απλώς μέθοδος πρόβλεψης, αλλά βασίζεται σε μια φιλοσοφία που διαφοροποιείται από την ελληνική πολιτική στο θέμα αυτό.

Το «μοντέλο» του Χάρβαρντ είναι βασικά το «παιδί» των επιδημιολόγων Marc Lipsitch και Yonatan Grad. Σύμφωνα με αυτό -και απλοποιώντάς το κάπως-, όσο συνεχίζουν να υπάρχουν άτομα που δεν έχουν προσβληθεί από τον ιό αυτός θα συνεχίσει να επιστρέφει και να παρουσιάζει κορυφώσεις μέχρις ότου να προσβληθεί περίπου το 60% του πληθυσμού, που θα δημιουργήσει μια ασπίδα ανοσοποιητικής προστασίας η οποία θα σταματήσει τη μετάδοσή του.

Άρα σύμφωνα με το μοντέλο Χάρβαρντ η ακολουθητέα πολιτική είναι να οικοδομηθεί το ταχύτερο η ανοσία στον πληθυσμό, αλλά με μεγάλη προσοχή ώστε να μην υπάρξουν θύματα. Με άλλα λόγια πρόκειται για μια επιστροφή στον στόχο δημουργίας μιας «ανοσίας της αγέλης», αλλά, σε αντίθεση με την «τσαπατσουλιά» που χαρακτήριζε την πρόταση όταν πρωτοδιατυπώθηκε στη Βρετανία, εδώ πρόκειται για μια επεξεργασμένη αναλυτικά πρόταση.

Το μοντέλο του Χάρβαρντ όμως διαφέρει από το ελληνικό μοντέλο τόσο όσον αφορά τους στόχους όσο και τις μεθόδους του. Όσον αφορά τους στόχους το μοντέλο του Χάρβαρντ στοχεύει στη δημιουργία συλλογικής ανοσίας ως μοναδικής λύσης στην έλλειψη εμβολίου. Το ελληνικό μοντέλο δεν κάνει λόγο για συλλογική ανοσία, αλλά αντίθετα στοχεύει στο «κέρδισμα χρόνου» μέχρι να βρεθεί ή το εμβόλιο ή μια αντιική θεραπευτική αγωγή.

Όσον αφορά τις μεθόδους, είναι ενδιαφέρουσες οι διαφορές. Στο ελληνικό μοντέλο καθοριστικό ρόλο παίζει το ίσιωμα της καμπύλης των μολυνθέντων μέσω μεθόδων όπως η καραντίνα, που ελπίζεται ότι θα καθυστερήσουν τη μετάδοση του ιού. Στο μοντέλο του Χάρβαρντ μέθοδοι που εμποδίζουν τη μετάδοση του ιού είναι αποδεκτές στον βαθμό που εμποδίζουν την επιβάρυνση των νοσοκομειακών υπηρεσιών, αλλά από την άλλη πλευρά καθυστερούν την επίτευξη ανοσίας, κάτι που οδηγεί σε νέα κύματα επιθέσεων του ιού και νέες κορυφώσεις μόλις αποσυρθούν τα μέτρα. Η φράση-κλειδί στο μοντέλο του Χάρβαρντ είναι «ελεγχόμενη έκθεση» (στον ιό), ενώ στο ελληνικό μοντέλο «μηδενική έκθεση».

Η περίπτωση της Σιγκαπούρης είναι χαρακτηριστική. Τα αυστηρά μέτρα που επέβαλαν στην πρώτη φάση μετάδοσης του ιού είχαν αποτέλεσμα τον τερματισμό της μετάδοσής του. Ομως μόλις ήραν τα μέτρα, ο ιός επανήλθε με μεγαλύτερη ορμή.

Σημαίνει λοιπόν η θετική αναφορά του κ. Τσιόδρα στο μοντέλο Χάρβαρντ ότι ετοιμάζεται μια σταδιακή απομάκρυνση από το μοντέλο τού κατ' οίκον περιορισμού όλου του πληθυσμού;

loading...

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.

 
Top