Πώς θα είχαμε γλυτώσει από την συμφωνία των Πρεσπών

Αναμενόμενη ήταν η απάντηση του κ. Τσίπρα, ότι είναι περήφανος, για την συμφωνία των Πρεσπών, στην χθεσινή συνέντευξη που έδωσε στον Νίκο Χατζηνικολάου στην εκπομπή «Ενώπιος Ενωπίω» του ΑΝΤ1.  Φυσικά η πλειονότητα  των Ελλήνων δεν έχει την ίδια άποψη.

Γράφει ο Παντελής Ζήλος

Αντίθετα, οι περισσότεροι Έλληνες  οι  αναλυτές  και ο γράφων, πιστεύουν ότι η συμφωνία αυτή, όχι μόνο δεν έλυσε τα όποια προβλήματα, με αυτούς τους βόρειους γείτονές μας, αλλά ότι θα  «τα βρούμε» μπροστά μας στο μέλλον και μάλιστα μεγεθυμένα .

Και αυτό διότι εκτός από την ονομασία του κρατιδίου, δώσαμε,  χωρίς να χρειάζεται, την ταυτότητα και την γλώσσα .Οι προηγούμενες κυβερνήσεις, ουδέποτε είχαν συζητήσει  τις δύο αυτές προϋποθέσεις.

Ασφαλώς  τις πράξεις του κ. Τσίπρα θα τις κρίνει η ιστορία, όπως και οι Έλληνες έκριναν ότι  η Συμφωνία των Πρεσπων ήταν  σφάλμα και γι αυτό έχασε τις εκλογές.

Όμως πέρα από τις κομματικές αντιπαραθέσεις, η απόφαση του κ. Τσίπρα, σ ένα τέτοιο μείζονος  Εθνικής σημασίας  θέμα δημιουργεί το εξής ερώτημα. Μπορεί  ένας άνθρωπος να ορίζει και να αποφασίζει για τις τύχες ενός έθνους, που θα το επηρεάσουν στο παρόν και το μέλλον;

Φυσικά βάσει του συντάγματός μας μπορεί. Είναι όμως σωστό; Έχουμε δημοκρατία ή έχουμε περάσει σε άλλο πολίτευμα;

Στις δημοκρατίες υπάρχουν φίλτρα και η άποψη του κυβερνήτη περνά μέσα από την κρησάρα ,διαδοχικών νομοθετικών   σωμάτων, όπως βουλή και γερουσία ή άνω και κάτω βουλή ή επικυρώνεται από τον πρόεδρο της χώρας που έχει όμως το δικαίωμα της άρνησης.

Δυστυχώς στην Ελλάδα με τον πρόεδρο να είναι διακοσμητικό στοιχείο, κανείς δεν μπορεί να «φρενάρει », την όποια απόφαση πρωθυπουργού , που έχει πλειοψηφία στην βουλή και ισχύει η κομματική γραμμή.

Έτσι ο κάθε πρωθυπουργός, μετατρέπεται σε απόλυτο άρχοντα, που κανείς δεν μπορεί να αλλάξει ή να σταματήσει, μια απόφαση ή ενέργειά του.

Σε θέματα εσωτερικής πολιτικής βέβαια  μπορεί η επόμενη κυβέρνηση να τα ανατρέψει με νέους νόμους. Τι γίνεται όμως  με αποφάσεις σε εθνικά θέματα; Τι γίνεται με την συμφωνία των Πρεσπών; Αρκεί το μαύρο μελάνι της ιστορίας;

Μήπως πρέπει να μπουν φίλτρα στις αποφάσεις του εκάστοτε πρωθυπουργού;

Να δημιουργηθεί  π.χ γερουσία όπως έχει προταθεί πολλές φορές ή σε εθνικά θέματα να χρειάζεται αυξημένη πλειοψηφία των 2/3 της βουλής.

Διότι και η άλωση της Κωνσταντινούπολης και η Μικρασιατική Καταστροφή , με μελανά χρώματα είναι γραμμένες στην ιστορία, αλλά το Έθνος ακόμα υφίσταται τις συνέπειες.

ΠΗΓΗ

loading...