0
Ζωή μου, αναπνοή και ψυχή... Βάσανο που γέννησε αναπνοές σβηστές... 

Αχόρταγε καημέ δεν παύεις να ξερνάς δάκρυα... 

Αλήθεια μου; 

Χάθηκες... Πέρασε καιρός και ακόμα είσαι εκεί. Κρυμμένη από το καλοκαίρι του ήλιου και της ψιχάλας την ψύχρα... Από παντού!

Πού είσαι; 

Γιατί; 

Δεν αισθάνεσαι;

Γύρισα στροφές πολλές και μέσα στης γυροβολιάς την παραζάλη είδα...

Μεθύσι από της ψευδαίσθησης το απόσταγμα έμεινε μια τζούρα και για μένα.

Μα ήταν  η καλύτερη και η χειρότερη στιγμή! Και την ήπια.

Άσπρο πάτο με ανάμεσα τους το χωρίς...

Πού είσαι;

Γιατί;

Δεν αισθάνεσαι;

Αλήθεια μου...

Δαρμένη από την παγωνιά της ερημιάς και του απόκοσμου τοπίου.

Αγέρωχη!!! 

Στέκεις... 

Με αναπνοές σβηστές, κρυμμένη από το καλοκαίρι και την ψύχρα, του ήλιου και της 
ψιχάλας...

Τί λόγια να πεις και ποιος να σε πιστέψει; 

Ανάθεμα για αντίδωρο.

Χάρη στης πίκρας τον βωμό!

Πάρε να δοκιμάσεις ξανά την ίδια γεύση της γυρισμένης πλάτης της... 

Αντίδωρο, χάρη στης πίκρας τον βωμό...

Πήγε χαμένη η εξομολόγηση.

Δικάστηκε και έμεινε ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΗ!!!

loading...

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.

 
Top