0
Ο μεγάλος «Τυπάρας» του Ελληνικού ποδοσφαίρου, ο Γιώργος Καραγκούνης, συμπλήρωσε χθες (6/3) 40 χρόνια ζωής και αναπόφευκτα οι συνειρμοί που έγιναν ήταν τόσοι πολλοί, όσες και οι επιτυχίες και τα επίτευγμα που είχε παίζοντας ποδόσφαιρο, είτε με τον Παναθηναϊκό, είτε με την Εθνική ομάδα, είτε με τις ευρωπαϊκές ομάδες στις οποίες αγωνίστηκε.


Του Κώστα Γουλή

Λένε πως η ζωή δεν είναι τίποτε περισσότερο από μια… αλληλουχία συμπτώσεων. Τυχαία γεγονότα, «δεμένα» μεταξύ τους σαν μια αλυσίδα, που χωρίς τον ένα κρίκο, δεν θα μπορούσε να υπάρξει ο επόμενος. Όσοι διατηρούν τις… αμφιβολίες τους επί τούτου, δεν έχουν παρά να ρίξουν μια ματιά στο πως… συνωμότησε όλο το σύμπαν για να γίνει μέλος του Παναθηναϊκού ο Γιώργος Καραγκούνης το μακρινό 1990 -σε ηλικία μόλις 13 ετών- ξεκινώντας μια ολόλαμπρη διαδρομή γεμάτη δόξα, αλλά και πολύ κόπο, ιδρώτα, δουλειά και διαρκή κατάθεση ψυχής. Η μπάλα είναι πάντα δίκαιη άλλωστε, μ’ αυτούς που της αφιερώνουν όλο τους το «είναι». Και το στόρυ του «Κάρα» απ’ την αρχή του δρόμου, ως την τελευταία ποδοσφαιρική παράστασή του στο μουντιάλ της Βραζιλίας, θα μπορούσε άνετα μετά από λίγα χρόνια, να γίνει μια εξαιρετική ποδοσφαιρική ταινία…

Η αφετηρία της υπέροχης ιστορίας του πιο εμβληματικού αρχηγού του «τριφυλλιού» και της εθνικής ομάδας τις τελευταίες δύο δεκαετίες, ξεκινάει προς τα τέλη της άνοιξης του ’90. Ο Χουάν Ραμόν Ρότσα έπειτα από μια φανταστική δεκαετία στον Παναθηναϊκό, έχει αφήσει πλέον την Αθήνα. Κι αποδεχόμενος την πρόσκληση του τότε ιδιοκτήτη του Πανηλειακού, Σάκη Σταυρόπουλου -που οραματιζόταν τη δημιουργία μίας ομάδας που θα έφτανε σταδιακά μέχρι την Α’ Εθνική- ανέλαβε απ’ το καλοκαίρι του 1989 τη θέση του παίκτη-προπονητή στους «κόκκινους» του Πύργου. Μιας ομάδας που βρισκόταν στη Δ’ Εθνική κι ακόμη δεν την είχε «μάθει» η υπόλοιπη φίλαθλη Ελλάδα, αλλά είχε χαράξει ένα πολύ φιλόδοξο πλάνο για τα επόμενα χρόνια.

Το γήπεδο της πόλης ήταν ακόμη ξερό και το μοιράζονταν τόσο ο Πανηλειακός, όσο και η άλλη σημαντική ομάδα της πόλης (επίσης σύλλογος της τότε Δ’ Εθνικής) η ΠΑΕ Πύργος. Μια Δευτέρα πρωί, ένας κύριος πλησίασε τον Ρότσα μετά την προπόνηση του Πανηλειακού. Το όνομά του ήταν Θανάσης Καραγκούνης, απ’ τον Αμπελώνα Ηλείας, ένα χωριό λίγο έξω απ’ τον Πύργο.

«Με πλησίασε και μου είπε: “Λέγομαι Θανάσης Καραγκούνης. Εχω ένα παιδί, που ζει κι αναπνέει για το ποδόσφαιρο. Θα μπορούσα να τον φέρω για να τον δοκιμάσεις;”» θυμάται 27 χρόνια μετά στο Contra.gr ο «Ινδιάνος». «“Πόσο χρονών είναι το παιδί;” τον ρώτησα και μου απαντάει “13”. Στην αρχή νόμιζα ότι μου έκανε πλάκα και του είπα πως “πώς να έρθει ένα παιδί 13 χρονών, εδώ παίζουν άντρες…”. Δεν πτοήθηκε όμως και επέμενε. “Δοκίμασέ τον αν μπορείς, δεν έχεις να χάσεις κάτι…”. Του είπα να τον φέρει την επόμενη μέρα και κάπως έτσι ξεκίνησε η γνωριμία μου, με τον “Κάρα”».

ΕΤΡΙΒΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ Ο ΡΟΤΣΑ

Ποια ήταν ωστόσο, η πρώτη «αντίδραση» του Χουάν; «Όταν τον είδα την επόμενη μέρα, έπαθα πλάκα… Δεν το πίστευα. Ο Γιώργος ήταν φαινόμενο από πολύ μικρή ηλικία. Ηταν σαν να έβλεπες ένα παιδί, μέσα σ’ ένα αντρικό σώμα. Ηταν πολύ σκληρός και γεροδεμένος, με εξαιρετικά στοιχεία και από την πρώτη στιγμή ξεχώριζε. Δεν μπορούσες να κλείσεις τα μάτια σε ένα τέτοιο ταλέντο… Μίλησα ξανά με τον πατέρα του και συμφωνήσαμε πως αν έμενα ως προπονητής στον Πανηλειακό, την επόμενη σεζόν θα τον έπαιρνα στην ομάδα, ειδάλλως θα προσπαθούσα να μιλήσω με τον Παναθηναϊκό, για να πάει και να δοκιμαστεί κι εκεί…».

Εντέλει ο Ρότσα δεν έμεινε στους Πυργιώτες, επέστρεψε στην Αθήνα, αλλά δεν ξέχασε τον νεαρό «Κάρα» που του είχε κάνει τόσο μεγάλο «κλικ» και την υπόσχεση που είχε δώσει στον πατέρα του. Μίλησε στον τότε διευθυντή ακαδημίας του Παναθηναϊκού, τον αείμνηστο Λάκη Πετρόπουλο και στον (πρόεδρο της ομάδας του Γουέμπλεϊ) Μιχάλη Κίτσιο, ο οποίος είχε τη διοικητική εποπτεία του «πράσινου φυτωρίου» της Παιανίας και πήρε το «ΟΚ» για να δοκιμαστεί ο Καραγκούνης στους «μικρούς», τις τελευταίες μέρες του Αυγούστου του ’90. Ο «Κάρα» έκανε… παπάδες απ’ το πρώτο κιόλας παιχνίδι. «Ηταν σαν να έβλεπες έναν άντρα να παίζει μπάλα με παιδιά 13-14 ετών. Τέτοια ήταν η διαφορά του με τους υπόλοιπους. Και τι δεν έκανε σ’ εκείνο το δοκιμαστικό! Πέντε γκολ, ένα με φάουλ, ντρίμπλες, τρεξίματα, ασίστ. Μιλούσε το ταλέντο του…».

Το δοκιμαστικό ολοκληρώθηκε με τον Γιώργο Καραγκούνη να έχει εντυπωσιάσει τους πάντες κι ο Ρότσα, μαζί με τον μπαμπά Καραγκούνη περίμεναν στο πάρκινγκ του προπονητικού της Παιανίας, για να δουν αν θα συμπεριληφθεί απ’ τον Πετρόπουλο το όνομα του «μικρού», στη λίστα με τους παίκτες που θα δήλωνε ο σύλλογος για το ρόστερ της επόμενης σεζόν στο πρωτάθλημα Ερασιτεχνών. Ο χρόνος άλλωστε πίεζε, αφού μετά από λίγες ημέρες θα «έκλεινε» η περίοδος των μεταγραφών από ερασιτεχνικές ομάδες σε συλλόγους και υπήρχε σοβαρός κίνδυνος για να «χαθεί» ο «Κάρα».

"ΜΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ 18 ΧΡΟΝΩΝ..."

Για αρκετή ώρα ωστόσο, δεν υπήρχε η παραμικρή «κινητικότητα» κι ο Ρότσα βλέποντας πως πατήρ και υιός Καραγκούνης έπρεπε να επιστρέψουν στον Πύργο, τους ενημέρωσε ότι θα τους πάει ο ίδιος στα ΚΤΕΛ. Λίγο πριν φύγουν απ’ την Παιανία, ο Αργεντινός ενημερώθηκε να ανέβει στο γραφείο του Πετρόπουλου. «Χουάν, είναι πολύ καλό το παιδί που μας έφερες, όμως εμείς ψάχνουμε παιδιά 13-14 ετών κι όχι 18-19…» ήταν η ατάκα του συγχωρεμένου, που άφησε εμβρόντητο τον Ρότσα.

«Μας ποιος σας είπε ότι είναι 18; Το παιδί είναι 13. Δεν σας κάνω πλάκα, είναι μόλις 13 ετών…», απάντησε ο «Ινδιάνος», με τον Κίτσιο να σιγοντάρει με τη βαριά φωνή του τον Πετρόπουλο, λέγοντας «…όχι, όχι δεν γίνεται. Αυτός εδώ είναι τουλάχιστον 18». Ο Ρότσα για να τους πείσει, έφερε πάνω τον Θανάση Καραγκούνη, ο οποίος είχε πιστοποιητικό γέννησης του νεαρού Γιώργου, αλλά και πάλι οι τότε «κεφαλές» της ακαδημίας, δεν έδειχναν να… πείθονται. «Καλά, καλά… Πηγαίνετε και θα σας ενημερώσουμε…» ήταν η τελευταία ατάκα του Κίτσιου.

Την επομένη ο Ρότσα πήρε στο τηλέφωνο τον επί σειρά ετών διευθυντή της ΠΑΕ, Δημήτρη Σκιάνη: «Δημήτρη, εκεί στη λίστα που σου έχουν δώσει από την ακαδημία για τους ερασιτέχνες, υπάρχει κι ένας Καραγκούνης; Γιώργος Καραγκούνης;» ρώτησε γεμάτος αγωνία ο Αργεντινός, με τον Σκιάνη να του απαντάει αρνητικά.

«Σκεφτόμουν τι θα έπρεπε να κάνω. Δεν ήθελα να τίποτα να χαθεί ένα τέτοιο ταλέντο για την ομάδα. Αποφάσισα να πάρω την πρωτοβουλία και να πάω στα γραφεία της Motor Oil, που ήταν τότε στο Σύνταγμα, για να μιλήσω στον κ. Βαρδή Βαρδινογιάννη. Δεν ήταν εύκολο, διότι αν δεν είχες προγραμματισμένο ραντεβού μαζί του ήταν πολύ δύσκολο να τον συναντήσεις, όμως πόνταρα στο ότι είχα καλή σχέση μαζί του…», θυμάται ο Χουάν από εκείνο το πρωινό.

Ο ΒΑΡΔΗΣ ΔΙΝΕΙ ΤΗ ΛΥΣΗ

Τον δέχθηκε; «Ναι. Σίγουρα… αιφνιδιάστηκε, αλλά κατάλαβε ότι για να πάω στο γραφείο του και να ζητήσω τόσο επίμονα να τον δω θα έπρεπε να είχα πολύ σοβαρό λόγο. Με εμπιστευόταν. Του εξήγησα πως είχε η κατάσταση, με άκουσε με προσοχή και πήρε τηλέφωνο αμέσως τον Σκιάνη. “Δημήτρη, είναι στη λίστα με τους Ερασιτέχνες ένας Καραγκούνης;” ο Σκιάνης του επανέλαβε το όχι, που είχε πει και σε μένα και ο κ. Βαρδής του είπε “να τον φωνάξετε στην Αθήνα. Αύριο κιόλας…”».

Υπήρχε όμως ακόμη ένα «πρόβλημα». Ο Θανάσης Καραγκούνης είχε φούρνο στον Αμπελώνα και δεν μπορούσε να τον κλείσει, για να ξανάρθει στην Αθήνα, πλην Κυριακής. Πως όμως θα προχωρούσε η υπόθεση με τα χαρτιά και τις υπογραφές τη στιγμή που η ΠΑΕ τις Κυριακές ήταν κλειστή; «Ο κ. Βαρδής ήταν απόλυτος σ’ εκείνο το τηλεφώνημα προς τον Δημήτρη Σκιάνη. “Δεν με ενδιαφέρει, θα ανοίξετε τα γραφεία την Κυριακή, για να υπογράψει το παιδί…”. Κι αυτό κι έγινε. Και μετά το άλλο μεγάλο άγχος. Επρεπε να βρούμε φωτογραφίες του Γιώργου για το δελτίο του, για τα χαρτιά του. Δεν είχε μαζί του. Και κυριακάτικα που θα βρίσκαμε φωτογράφο; Άλλο τρέξιμο εκεί. Να ψάχνουμε σε όλη την Αθήνα και να μην βρίσκουμε πουθενά, πουθενά όμως, έστω κι έναν ανοικτό φωτογράφο. Θα μου πεις, Κυριακή, τέλη Αυγούστου πως θα μπορούσαμε να βρούμε φωτογραφείο ανοικτό; Δεν υπήρχε όμως χρόνος. Επρεπε να ετοιμαστούν τα πάντα για να προλάβουμε τις προθεσμίες. Κι εντέλει τη λύση έδωσε ένας… αυτόματος φωτογράφος στην Ομόνοια. Εκει που κατεβαίνεις για να πας στον ηλεκτρικό. Οι πρώτες φωτογραφίες του Καραγκούνη για τον Παναθηναϊκό, ήταν από ένα αυτόματο μηχάνημα, από αυτά που βγάζαμε παλιά φωτογραφίες για ταυτότητες κλπ. Τις έβγαλε, ετοιμάστηκαν τα χαρτιά, υπέγραψε…».

ΟΛΗ Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

Πριν την υπογραφή ωστόσο, υπήρχε ακόμη ένα τελευταίο ζήτημα. Η οικογένεια του Καραγκούνη δεν ήθελε να μείνει ολομόναχος ο 13χρονος Γιώργος στην Αθήνα. Ηταν πολύ μεγάλο και δύσκολο «βήμα» για ένα τόσο μικρό παιδί να βρεθεί απ’ τη μια στιγμή στην άλλη στην πρωτεύουσα, μόνος του, χωρίς να ξέρει κανέναν. Χωρίς να έχει έναν δικό του άνθρωπο. Οι δικοί του ήθελαν για τουλάχιστον για ένα χρόνο -μέχρι να προσαρμοστεί ο «Κάρα» στην Αθήνα- να υπάρχει κάποιος δίπλα του. Η λύση δόθηκε, απ’ την τότε ιδιοκτησία του Παναθηναϊκού, που νοίκιασε ένα σπίτι για όλη την οικογένεια Καραγκούνη στο Γαλάτσι και παράλληλα, βρήκε δουλειά τόσο στον πατέρα Θανάση, όσο και στη μητέρα Ξένια Καραγκούνη στην Παιανία. Ο δε Γιώργος θα πήγαινε σχολείο σε γυμνάσιο της Παιανίας κι από εκεί θα έφευγε αμέσως για προπονήσεις στο αθλητικό κέντρο της ομάδας…

Όλα είχαν πάρει πλέον το δρόμο τους… Χωρίς όμως, την «παρέμβαση» του Χουάν Ρότσα, πιθανότατα τίποτα απ’ όλα αυτά δεν θα είχε συμβεί. Κι όλη η διαδρομή του Γιώργου Καραγκούνη θα μπορούσε να έχει ακολουθήσει εντελώς διαφορετικά μονοπάτια. Η αλληλουχία των συμπτώσεων που γράφαμε στην αρχή… Ο ίδιος ο «Κάρα» δε, έμαθε όλες τις λεπτομέρειες της ιστορίας μόλις πριν από λίγα χρόνια, απ’ τον ίδιο τον «Ινδιάνο», σε ένα κοινό τραπέζι. Κι αν μη τι άλλο, έχει πλέον κάθε λόγο να θεωρεί τον Ρότσα, ως τον πρώτο «φύλακα-άγγελο» της τεράστιας καριέρας του…

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.

 
Top