0
Στα βιβλία του περιγράφει πολέμους. Στη ζωή τούς αψηφά, στην καριέρα τούς κερδίζει. Ο Παναθηναϊκός αυτό ακριβώς περιμένει από τον Τάκη Μπαλτάκο. Να νικήσει στη μάχη!


Ένα μικρό στενό 220 μέτρων στην καρδιά της Αθήνας. Από εκείνα που μπορεί να χαθείς στη δαιδαλώδη και ακατανόητη ρυμοτομία της πρωτεύουσας και να νιώθεις ότι βρίσκεσαι συνεχώς στο ίδιο σημείο. Οι τοίχοι βαμμένοι με χρώματα που μαρτυρούν σε ποια γειτονιά είσαι. Ποιος είναι το αφεντικό σε αυτούς τους δρόμους, ποιον πρέπει να αγαπάς και να προσκυνάς. Ένα εγκαταλελειμμένο ισόγειο μοιάζει με το σημείο αναφοράς. Μήπως, όμως, είναι κάποιο από τα νεόδμητα κτήρια εκείνο που φιλοξενούσε την αρχή της ιστορίας πριν κοντά μισό αιώνα;

Ένα καφενείο στην οδό Καλαυρίας, δύο στενά πάνω από την Πανόρμου, ήταν η οικογενειακή επιχείρηση του Δημήτρη και της Θοδώρας. Δύο άνθρωποι που δεν είχαν βγάλει καν το δημοτικό και μεγάλωσαν τα παιδιά τους με τη βασική αρχή να μορφωθούν. Ο Παναγιώτης σύχναζε στο καφενείο του μπαμπά του. Άκουγε τις συζητήσεις μιας πιο ρομαντικής και παρεΐστικης εποχής για το ποδόσφαιρο και πήγαινε από πιτσιρίκι στη Λεωφόρο, πότε για να δει τον Δομάζο και τον Αντωνιάδη και πότε για να χαζέψει με τον Γιώργο Κολοκυθά.

Δες εδώ την βαθμολογία της ομάδας σου!

«Γεννήθηκα στο μαιευτήριο «Έλενα» και σχολείο πήγα ακριβώς απέναντι. Πάντα ήμουν δίπλα στο γήπεδο. Ο πατέρας μου ήταν φανατικός Παναθηναϊκός και με πήγαινε στο γήπεδο από... ούτε θυμάμαι. Από νηπιακή ηλικία. Δεν έχανε αγώνα. Ποτέ». Η αστική ανατροφή του δεν αλλοτρίωσε ποτέ την μανιάτικη καταγωγή του. Περιγράφει με δέος τη βεντέτα που έδιωξε τους προγόνους του από Οίτυλο της Μάνης, με αποτέλεσμα να διασκορπιστούν σε διάφορα μέρη της Ελλάδας και δεν έχει κρύψει το θαυμασμό του σε ό,τι εκπροσωπούσαν οι Σπαρτιάτες.

Πώς θα μπορούσε, άλλωστε; Τα δύο συγγραφικά του βιβλία (σ.σ. «Το τέλος του Εφιάλτη» και «Ερμοκοπίδες») καταπιάνονται με την Αρχαία Ελλάδα και τις πολεμικές τεχνικές, ενώ όλη η φιλοσοφία ζωής του είναι δομημένη με βάσει το βιβλίο του Sun Tzu «η τέχνη του πολέμου». «Σημασία δεν έχει μόνο η μάχη, αλλά και ο τρόπος παίζει ρόλο. Μπορεί να κερδίσεις τη μάχη και με τρόπους που δεν είναι ηθικοί», θα πει, φέρνοντας πάλι στη συζήτηση τους Λακεδαιμόνιους. «Είναι ο ηθικός κώδικας τον Σπαρτιατών, ο οποίος συνοψίζεται σε τρεις λέξεις: επικρατέειν ή απόλλυσθαι. Δηλαδή, ή θα επικρατήσεις ή θα σκοτωθείς. Δεν υπάρχει μέση οδός».

Η πρακτική του πολέμου!

Τη μελέτησε, τη διάβασε, την εφάρμοσε! «Χωρίς αντίπαλο, δεν μπορείς να πολεμήσεις. Άρα λοιπόν, δεν μισείς τον αντίπαλο. Τον εξοντώνεις, αλλά δεν τον μισείς». Ο πιο γνωστός αντίπαλός του – καθότι ουδέποτε το απέκρυψε – είναι οι κομμουνιστές. Ο πολιτικός βίος του Τάκη Μπαλτάκου παρότι έχει όση ίντριγκα περιμένει κανείς από έναν δικηγόρο/σύμβουλο/πολιτικό/αρχηγό κόμματος, δεν έχει τόση σημασία για τον Παναθηναϊκό. Ο 62χρονος δικηγόρος ξεκίνησε από το δικηγορικό γραφείο του Τρύφωνα Κουταλίδη, όπου εκτός των άλλων αντάλλασσε απόψεις με τον Κώστα Καραμανλή για τον Δημήτρη Σαραβάκο και συνέχισε δίπλα στον Αλέξανδρο Λυκουρέζο! Όχι άσχημα για έναν άνθρωπο που βασικό στόχο είχε να μπει στη σχολή δοκίμων, αλλά είχε απαγορευτικό βαθμό μυωπίας!

Μετά τα δύο από τα πλέον φιρμάτα δικηγορικά γραφεία στην Αθήνα εκείνη την εποχή, ακολούθησε η ΕΠΑΕ μέσω πρότασης του Γιώργου Βαρδινογιάννη στον Γιώργο Δέδε. «Είχα αναλάβει μια υπόθεση του Παναθηναϊκού, στο ποδόσφαιρο, χωρίς να πάρω αμοιβή. Δεν ήθελα να πάρω αμοιβή από τον Παναθηναϊκό». Στη θέση του θα μείνει για πέντε χρόνια, από το 1992 ως το 1997, και η σπουδαιότερη κατάκτηση από το ποδόσφαιρο θα είναι… μπασκετική. Στην ΕΠΑΕ θα γνωρίσει τον Θανάση Γιαννακόπουλο και θα ξεκινήσει το 1992 μια σχέση ζωής και παράλληλα η μητέρα των μαχών!

Όταν ο Τάκης Μπαλτάκος ανέλαβε νομικός σύμβουλος του ΤΑΚ Παναθηναϊκός το καλοκαίρι του 1992 είχε μπροστά του έναν τιτάνιο εχθρό. Έπρεπε να τον αξιολογήσει, να τον εκτιμήσει, για να μπορέσει να τον πολεμήσει και ενδεχομένως να τον νικήσει. Εκείνη την εποχή, φυσικά, αυτό έμοιαζε αδύνατο. «Δεν υπήρχε περίπτωση να χαιρετήσεις διαιτητή στο δρόμο και να μην το μάθει ο Ιωαννίδης», περιέγραψε πρόσφατα και στον… πόλεμο με τον Γιώργο Σαλονίκη έβγαινε συχνότερα χαμένος, παρά νικητής.

«Υπήρχε το κατεστημένο του Ολυμπιακού και του Ιωαννίδη. Τέσσερα χρόνια είχε αγώνες και πολύ πίκρα. Επί τέσσερα χρόνια προσπαθούσαμε να «σπάσουμε» το κατεστημένο του Ολυμπιακού, στο μπάσκετ, λόγω του Ιωαννίδη και του Κόκκαλη. Πρακτικά, αυτό σήμαινε πως ο Ολυμπιακός έλεγχε τα πάντα και έπρεπε τουλάχιστον να ισορροπήσουμε την κατάσταση. Μα δεν μας άφηνε. Δεν μπορούσαμε να παίξουμε. Ήταν αδύνατο να βγεις στην επιφάνεια. Αυτό μας πήρε τέσσερα χρόνια, από το 1992 ως το 1996 και πολλή προσπάθεια».

Δεν ήταν όλες οι μάχες χαμένες. Ο τρόπος με τον οποίο αθώωσε τον Παναθηναϊκό για την περίφημη επίθεση του Παύλου Γιαννακόπουλου στον Κώστα Κορομηλά, η ελληνοποίηση των Σοκ και Κούουσμα, αλλά και η συμμετοχή του σε σπουδαίες μεταγραφικές κινήσεις – ακόμα και του Νίκου Γκάλη – που έκαναν οι πράσινοι εκείνα τα χρόνια είναι μερικές από τις αποδείξεις των ικανοτήτων του. Το μπάσκετ, άλλωστε, δεν του ήταν άγνωστο περιβάλλον, ούτε η μπάλα που σκάει στο παρκέ, ένας ασυνήθιστος ήχος.

«Πήγαινα ανελλιπώς σε όλους τους αγώνες, τότε που ήταν το Νο1 στην Ελλάδα ο Κολοκυθάς, ο μεγαλύτερος Έλληνας παίκτης πριν τον Γκάλη και ο μεγαλύτερος Έλληνας παίκτης που γεννήθηκε στην Ελλάδα. Ήμουν λοιπόν, από το γυμνάσιο μπασκετικός φίλαθλος του Παναθηναϊκού. Επειδή το σχολείο μου ήταν δίπλα στον «Τάφο του Ινδού", φεύγοντας πήγαινα στις προπονήσεις. Το να ασχολούμαι με το μπάσκετ του Παναθηναϊκού, είναι κάτι που με συγκινεί. Η οικογένεια Γιαννακόπουλου, με αγκάλιασε από την πρώτη στιγμή με ιδιαίτερη θέρμη. Έγινα μέλος της οικογένειας τους».

Η δεύτερη φορά!

Με την πάροδο των χρόνων η εμπιστοσύνη μεγάλωνε και ο Τάκης Μπαλτάκος έμοιαζε από κάποιο σημείο και μετά ως η φυσική συνέχεια του Παύλου και του Θανάση Γιαννακόπουλου. Η επιρροή του ήταν τέτοια, που τους έπεισε να κάνουν πρόταση το 1996 στον Γιάννη Ιωαννίδη, την οποία ο Έλληνας τεχνικός αν και εκτίμησε, αρνήθηκε. Η παντοκρατορία χτίστηκε, εντέλει, διαφορετικά. Το 1ο ευρωπαϊκό στο Παρίσι – αν και για τον ίδιο είχε ατελείωτο άγχος, τρέξιμο και ξενύχτι λόγω της ένστασης της Μπαρτσελόνα – παραμένει η πιο έντονη ανάμνησή του από τα κοντά 15 χρόνια που έμεινε στον Παναθηναϊκό.

Το φινάλε του ήταν κάπως άδοξο, άγαρμπο και παρεξηγήσιμο. Στις 28 Μαρτίου του 2007 ανακοινώθηκε ότι ο Τάκης Μπαλτάκος παραιτήθηκε. Επισήμως ήταν λόγοι προσωπικοί που αργότερα μεταφράστηκαν από τα γεγονότα ως πολιτικές φιλοδοξίες. Ανεπισήμως, αιτία ήταν ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος και ο ολοένα και πιο ενεργός του ρόλος στην ΚΑΕ. Ο έμπειρος νομικός φερόταν δυσαρεστημένος με κάποιες κινήσεις του νυν αφεντικού του τριφυλλιού και θεωρούσε ότι οι πρωτοβουλίες του είναι αντίθετες με τη φιλοσοφία που έχει η ομάδα. Ο Παύλος Γιαννακόπουλος έγινε έξαλλος, οι κουβέντες που είπε μεταφέρθηκαν εν μέρει στον Τύπο και το διαζύγιο δεν ήταν βελούδινο.

«Κουμάντο στην επιχείρησή μου δεν κάνει κανένας. Είναι δικαίωμα καθενός να αποχωρεί. Δεν θα κρατήσουμε κανέναν με το ζόρι, αν και σάς δίνω τον λόγο μου ότι μέχρι σήμερα δεν γνώριζα την παραίτηση του κ. Μπαλτάκου», έλεγε τότε ο Παύλος, με τον Τάκη Μπαλτάκο να σημειώνει σε πρόσφατη συνέντευξή του ότι οι προσωπικές διαφωνίες ήταν ήσσονος σημασίας.

Η επιστροφή του ήρθε το προηγούμενο καλοκαίρι σε μια κίνηση που χαρακτηρίστηκε ματ από τον Δημήτρη Γιαννακόπουλου. Ο Τάκης Μπαλτάκος κατόρθωσε να βελτιώσει την έξωθεν μαρτυρία της ΚΑΕ, να χαλιναγωγήσει τον ίδιο τον ισχυρό άντρα του Παναθηναϊκού και να δημιουργήσει ένα πολύ καλύτερο επικοινωνιακό προφίλ, από εκείνο που υπήρχε τα προηγούμενα χρόνια. Οι δυο τους συνεργάστηκαν άρτια μέχρι να έρθει η αποχώρηση του Μπαλτάκου, λόγω της εκλογής του γιου του στον ερασιτέχνη.

Η επόμενη αποστολή που πολυπράγμονα Τάκη Μπαλτάκου είναι η ΠΑΕ. Ίσως ό,τι πιο δύσκολο έχει να διαχειριστεί επαγγελματικά τα τελευταία χρόνια. Μιλάμε, όμως, για έναν άνθρωπο που ουδέποτε φοβήθηκε την ευθύνη. Ή όπως ο ίδιος το διατυπώνει. «Πώς διαχειρίστηκα την ευθύνη; Σαν να μη συμβαίνει απολύτως τίποτα. Όταν πιστεύεις, δεν υπάρχει κανένα εμπόδιο. Τη διαχειρίστηκα για πλάκα την ευθύνη».

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.

 
Top